Öncelikle @ Jimmy360'ın da belirttiği gibi, turnuva benzeri koşullarda pratik yapmalısınız. Benzer zaman kontrollerini, dokunma hareket kuralını, üç katı tekrarlamayı ve gerekirse tüm bu 'sıkıcı' kuralları uygulayın. Bu kesinlikle sizi tedirgin edecek, ancak bu iyi bir uygulamadır çünkü turnuvalar sizi yine de gerecektir. Buna alıştığınızda, nasıl rahatlayacağınızı ve dahası, turnuvalara dostluk muamelesi yapacağınızı bileceksiniz!

Verebileceğim başka bir öneri de çok turnuvada oynamak. Sınırlı zaman ve parayla bunun mümkün olmadığını biliyorum, ancak chess.com ve diğer satranç web siteleri işleri kolaylaştırdı. Sadece birçok çevrimiçi turnuvada oynayın, işlerin kolaylaşacağını hissedecek ve turnuva atmosferinde oynamaya alışacaksınız.

Son olarak, bir hamle yapmadan önce her zaman iki kez düşünmenizi öneririm. . Bu, seviyenizdeki oyuncuların genellikle yapamadığı şeydir. Oyunlarınızı incelemeyi deneyin; Ne sıklıkla parçaları asıyorsunuz veya çatallara ve iğnelere düşüyorsunuz? Sorun şu ki, turnuva olması nedeniyle artan stresle, bu 'küçük şeyleri' daha kolay unutmaya meyilliyiz. Bu nedenle, bir turnuvada her oynadığınızda, arkanıza yaslanın, rahatlayın, derin bir nefes alın, her hareketi iki kez kontrol edin ve en önemlisi:

Oyunun tadını çıkarın !

Benzer sorunlarım oldu. Durumu analiz ettiğimde, sonuca çok fazla önem verdiğimi, örneğin bir birey olarak değerimi ona bağladığımı anladım. Nesnelerin sonsuz düzeninde o kadar önemli olmadığını fark ederek, bunun büyük ölçüde üstesinden gelmeyi başardım. Bu sadece bir oyun ve bu oyundaki becerimiz ne kadar öğrendiğimizle belirlenecek. Bu uzun bir süreç olabilir. Aslında kaybetmek, uzun vadede gelişmemize yardımcı olacak bir öğrenme deneyimidir, bu nedenle yenilgilere bu bağlamda bakın. Her oyuna yeni bir şeyler öğrenmek için bir şans olarak bakın. Satranç, çoğu insan için hızlı bir çalışma değildir. Büyük Capablanca, iyi olmak için 1000 oyun kaybetmeniz gerektiğini söyledi, eğer bu onu perspektifte tutmaya yardımcı olacaksa. Başka bir deyişle, oynamayı kendi içinde olumlu bir deneyim haline getirmeye çalışın ve sonucun oyunun en önemli parçası olmasına izin vermeyin. Hedef olarak kazanmaya sahip olabilirsiniz, ancak oyun oynarken sevincinizi yok edecek ölçüde değil. Sonuçtan ziyade sürecin tadını çıkarın. Ne olursa olsun ilerleme kaçınılmaz olarak zamanla gelecektir.

Tamam, işte çevreyle ilgili bir durum. Turnuva salonunda sinirleriniz parçalanır. İnsanların topluluk önünde konuşmada veya çocukların okullarında bir matematik kâğıdını temizlemeye çalışırken karşılaştıkları ilgili bir senaryodur.

Ancak bunun başka bir yolu da olabilir. Belki oynadığınız insanlara karşı, oyunları ciddiye almıyorlar ve çocuk ruhuyla oynuyorlar ve turnuvalarda daha çok odaklanıyorlar, siz daha az odaklanıyorsunuz. Dostluk maçlarını benzer bir turnuva duygusu ile eşit zaman kontrolleriyle oynarsanız akıllıca olur. İkinci şey lütfen notu bir kenara bırakın. Tamam, derecelendirmenin görmezden gelemeyeceğiniz bir şey olduğunu anlıyorum, ancak birini hafife almak size mal olacak Spor / Satranç'taki en zararlı şeylerden biri, rasgele pratik yaptığınızda ve turnuvaları ciddiye aldığınızda atılması gereken şeydir. Ciddi bir şekilde pratik yaparsanız, turnuvaların en iyi sonuçları vereceğini görürsünüz.

Okuduğum ve Bobby Fischer'in oyunundan paylaşmak istediğim bir örnek vardı. 1960'larda, salonlardan birinde, Bobby bir maç oynuyordu ve aniden ışıklar söndü. Tüm salon kaos içindeydi ama Bobby karanlık durumda bile en iyi hareketi bulmaya çalışıyordu. Diğer oyunculara katılmadı ve herkes Fischer'in son derece konsantrasyonuna hayran kaldı. Bu küçük şeyler, bir oyuncuyu hepimizin en iyisinden daha iyi yapar.

Sıradan oyunlarınızı turnuva benzeri bir ortamda oynamayı deneyin. Aynı zaman kontrolünü vb. Kullanın.

1300'lere kaybediyorsanız, muhtemelen sinirleriniz yüzünden hamlelerinizi kontrol etmiyorsunuzdur. Bunu bir sonraki turnuvanızda ilk önceliğiniz yapın ve sonuçlarınız artacaktır.

Yani, "Bunu yaparsam rakibimin en iyi cevabı nedir?"